I. Homilia dla dzieci (I czytanie: Ha 1,2-3; 2,2-4, Ps 95(94), II czytanie: 2 Tm 1,6-8.13-14, Ewangelia: Łk 17,5-10 – wg lekcjonarza Kościoła Rzymsko-Katolickiego)
Mamy jesień. W tym czasie warto wybrać się na spacer do parku lub lasu. Drzewa powoli tracą swoje złocisto purpurowe liście, tworząc barwny i szeleszczący dywan liści na ziemi. Jest to nie tylko piękny widok, ale również znakomite miejsce do zabawy. Pewnie wiele z was lubi biegać wśród liści, podrzucać je, zakopywać się w nich, czy zbierać co ładniejsze. Wśród tych liści znajdźcie kasztany i także żołędzie. (Ksiądz może rozdać wśród dzieci kilka kasztanów, żołędzi). W szkole na lekcjach plastyki często tworzycie z nich zwierzęta i różne ludziki. Dzisiaj chciałbym, abyście popatrzyły w inny sposób na nasze kasztany czy żołędzie. Spójrzcie na nie jak na nasiona, z których wyrastają rozłożyste kasztanowce czy wysokie i mocne dęby. Gdy trzymacie je w rękach, to wydają się wam takie małe, lekkie i niepozorne (Ksiądz mówiąc to pokazuje kasztan i żołądź). Jednak zauważcie, że pomimo tej małości mają w sobie tyle sił, by wyrosnąć na wielkie drzewa. Czy jak patrzycie na swoje kasztany, żołędzie widzicie w nich tak wielką siłę? (Ksiądz pyta dzieci) Nie, ponieważ ta siła jest niewidoczna. Jednak wiemy, że mogą one wyrosnąć na wielkie drzewa.
Podobną historię mogłyście usłyszeć w dzisiejszej ewangelii. Otóż do Pana Jezusa przychodzą Jego uczniowie i proszą Go, by wzmocnił ich wiarę. I co mówi im Jezus? „Gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy, powiedzielibyście temu drzewu: Wyrwij się z korzeniami i przesadź się w morze”. Ziarnko gorczycy, o którym mów Jezus, jest dużo mniejsze niż wspomniane przez mnie kasztany i żołędzie. Ono również pomimo swojej maleńkości wyrasta na dużą roślinę. Co przez ten obraz chce nam powiedzieć Pan Jezus? Jezus uczy nas, że nawet w małej, wydawałoby się chwiejnej wierze jest wielka moc. Nie raz przecież trudno wam wierzyć w to, że Pan Bóg rozwiąże wasze problemy. Bo np. czeka was jutro kartkówka w szkole, a wiedza nie wchodzi wam do głowy – czy więc dacie radę się nauczyć? Inny przykład: chcecie, aby za trzy dni była ładna pogoda, ponieważ planujecie wycieczkę klasową, ale czy tak będzie? Innym problemem może być odczuwany ból związany z nie potrzebną kłótnią z kolegą lub koleżanką, po której jest ci teraz trudno wyciągnąć rękę na zgodę. Taką trudnością jest też np. przeżywany smutek, bo zachorował twój brat, siostra i chciałbyś, by Pan Bóg dał mu zdrowie, ale pytasz siebie czy stanie się to tak szybko jak byś chciał? Tych problemów jest pewnie w naszym życiu wiele więcej. Gdy je przeżywamy, towarzyszy nam uczucie, że może Pan Bóg nie sprawi, że będzie ładna pogoda na klasowej wycieczce i może już nie uda mi się pogodzić z moim kolegą lub koleżanką. Nasz wiara w Pana Boga wydaje się nam wtedy taka słaba, jest po prostu mała jak kasztan lub żołądź.
Pan Jezus widzi tą naszą małą wiarę i dodaje nam sił i otuchy, mówiąc do nas, że pomimo naszych słabości już taka mała wiara potrafi sprawić cuda. Dlaczego? Ponieważ jak uczy nas Apostoł Paweł „Pan Bóg dał nam Ducha mocy i miłości oraz trzeźwego myślenia”. Czyli mimo wspomnianych wyżej trudności, możemy być pewni, że Pan Bóg pomoże. Można powiedzieć zrobi wszystko, by z tej naszej małej wiary urosło wielkie drzewo. Wiara, inaczej mówiąc, więź z Panem Bogiem, nie zleży więc wyłącznie od was. To Pan Bóg w osobie Ducha Świętego wspiera naszą wiarę, czyli dodaje nam sił i odwagi w czynieniu dobra naszym bliźnich oraz uczy nas mądrze kochać innych. Podpowiada nam jak najlepiej pomóc naszemu koledze, siostrze, mamie i tacie… Spytacie pewnie w jaki sposób Pan Bóg wspiera nasz wiarę? Jak pomaga nam w tym, by ufać mu w każdej chwili swojego życia?
Pan Bóg mówi do was i lubi z wami rozmawiać. A robi to wtedy, gdy się modlicie oraz czytacie Pismo Święte, które jest Jego listem skierowanym do Was. W tym liście uczy nas o Sobie, o tym, jaki jest i jak bardzo nas kocha. Równocześnie przez przykład historii życia rożnych ludzi, którzy razem z Nim żyli, uczy nas, jak pogłębiać wiarę, czyli przyjaźń z Nim. To nie wszystko! Pan Bóg jest z nami w szczególny sposób w Kościele. Bóg mówi do nas przez rodziców, księży, katechetów oraz nasze koleżanki i naszych kolegów, których wiara jest dojrzalsza i dlatego mogą oni nam pomóc w rozwijaniu naszej wiary. Pomagają nam wtedy, gdy podpowiadają rozwiązanie naszych problemów oraz modlą się do Boga w naszej intencji. Dzięki temu nasza wiara może rosnąć, stawać się coraz większym drzewem.
Pamiętajcie także o tym, że i my mamy pomagać naszym bliźnim w pielęgnowaniu ich wiary. To pomoc jest bardzo prosta i skuteczna. Ofiarowujmy naszym kolegom, koleżankom, rodzicom oraz rodzeństwu a także nieznajomym gest miłości, ciepłe, życzliwe słowo, pomocną dłonią oraz modlitwę w ich intencji. Pamiętajcie! Każde z was nosi w swoim sercu ziarenko wiary, z którego może wyrosnąć wielkie drzewo świętości. A świętość to nic innego jak szczęście. Bóg jest naszym szczęściem, bądźmy więc szczęściem dla wszystkich wokół nas.
II. Materiały pomocnicze do nabożeństwa/mszy
WPROWADZENIE
Bóg jest siewcą, który zasiał w naszych sercach ziarno wiary. Małe ziarno, podobnie jak zbierane na jesień kasztany i żołędzie, ma moc stać się rośliną, rozłożystym kasztanowcem, czy masywnym dębem. Każde ziarno, aby mogło rosnąć potrzebuje żyznej gleby, wody i promieni słońca. Tak samo jest z naszą wiarą. Należy się o nią troszczyć i ja rozwijać. Ale jak to robić? Czy jest tylko nasza odpowiedzialność, czy Bóg nam w tym pomaga? Odpowiedź przyniosą nam dzisiejsze lekcje Pisma Świętego.
MODLITWA WIERNYCH
Nie dał nam Bóg duch bojaźni, ale mocy i miłości, i trzeźwego myślenia. Z wiarą kierujmy do Niego nasze prośby.
1. Bóg zasiał w naszych sercach ziarenko wiary, z którego może wyrosnąć wielkie drzewo świętości Dlatego prosimy Cie Boże o siły, mądrość i miłość w naszym codziennym chrześcijańskim życiu. Ciebie prosimy – Wysłuchaj nas Panie.
2. Razem za Chrystusowymi uczniami wołamy: Przymnóż nam wiary! Ciebie prosimy – Wysłuchaj nas Panie.
3. Modlimy się o nas, abyśmy jako wspólnota tworzyli żyzną glebę dla ziarna wiary naszych najmłodszych sióstr braci. Ciebie prosimy – Wysłuchaj nas Panie.
4. Modlimy się o Kościół, aby nie ustawał w dzieli misji i ewangelizacji świata. Ciebie prosimy – Wysłuchaj nas Panie.
Panie Boże Wszechmogący wysłuchaj nasze prośby, które zanosimy do Ciebie, przez Twego Syna, Jezusa Chrystusa.
PRZED ROZESŁANIEM
Wiara wydaje się być dla nas mała, jak nieduże ziarnko. Jednak jak uczy nas Pan Jezus już w takim małym ziarnku jest stężenie wielkiej mocy. Z tego ziarna za sprawą Boga może wyrosnąć wielkie drzewo. Już za chwilę otrzymacie Boże Błogosławieństwo. Błogosławieństwo to przyrzeczenie jakie składa nam Bóg, że nas nigdy nie opuści. To również zapewnienie, że będzie się troszczył o posiane w naszych sercach ziarno wiary, aby rosło i rozwijało się. Dlatego będąc w tym tygodniu w parku lub lesie przypatrzcie się kasztanowcom oraz dębom i podziękujcie Bogu za wasza wiarę, prosząc go równocześnie by pomógł wam ją rozwijać.
Kazanie opublikowano w miesięczniku Biblioteka kaznodziejska. Miesięcznik homiletyczny 5 (154) wrzesień-październik 2010, Poznań, ss. 59-61.