Wstęp
Chrystologia Listu do Hebrajczyków zbudowana jest wokół tematu kapłaństwa Chrystusa. Tylko w tym miejscu Nowego Testamentu Chrystusa tytułuje się „Arycykapłanem”. Tytuł ów stanowi „zasadniczą oś całej koncepcji teologicznej, wokół której mniej lub bardziej wyraźnie krążą pozostałe myśli”[1]. Aby wykazać wielkość i dostojeństwo Chrystusowego kapłaństwa, autor przeciwstawia je trzem najważniejszym pośrednikom Starego Przymierza – prorokom, aniołom i Mojżeszowi[2]. Bóg przemawia w Nowym Przymierzu do ludzi przez swojego Syna, który swym dostojeństwem góruje nad innymi pośrednikami i posłańcami JHWH w Starym Przymierzu. Synowi bowiem przysługują prerogatywy boskie: preegzystencja, bycie współtwórcą wszechrzeczy, boski majestat i chwała, moc odpuszczania grzechów (Hbr 1,2-3). Autor Listu do Hebrajczyków kładzie szczególny akcent na słowo „Syn” i łączy je z imieniem Pierworodnego (Hbr 1,6), który jest odblaskiem chwały i odbiciem Jego [Boga] istoty (Hbr 1,3). Wskazuje to na pochodzenie Jezusa od Ojca oraz na posiadanie tej samej boskiej natury. Tym samy posiada On absolutną wyższość nad wszelkim stworzeniem, wszelką istotą. W tym długim, wypełnionym treścią zdaniu (1,1-3), uchodzącym za „najdoskonalsze greckie zdanie Nowego Testamentu”[3], autor Listu przedstawia Syna jako współstworzyciela wszechświata, który od samego początku był pośrednikiem między Bogiem i Jego stworzeniem.
Wywyższenie Syna przez Ojca (1,5-14) jest następstwem Jego męki (2,5-18). Ta tradycyjna nauka[4] stanowi ramy, w których mieści się kapłańska chrystologia Listu do Hebrajczyków. Ogniskuje się ona wokół tematów, prezentujących Jezusa jako: (1) Miłosiernego i wiernego Arcykapłana (Hbr 2,17); (2) Apostoła i Arcykapłana naszego wyznania (Hbr 3,1); (3) Kapłana solidarnego z człowiekiem, zdolnego współczuć naszym słabościom (Hbr 4,15-5,10); (4) Kapłana według porządku Melchizedeka (Hbr 7,17), (5) Kapłana, który ofiarowuje sam siebie dla zbawienia świata (Hbr 7,27); (6) Kapłana orędującego za człowiekiem przed Bogiem i jako pośrednika Nowego Przymierza (Hbr 9,15); (7) Kapłana, który jest przewodnikiem prowadzącym ludzi do Boga (Hbr 12,2). Ten układ argumentacji określi sposób prezentacji arcykapłańskiej chrystologii Listu do Hebrajczyków w niniejszej pracy.